219. 1. Ailə ilə yaşamaq. Otağında sakitcə musiqi dinləyərkən qapının "daranq" deyə açılmadığı vaxt olmur. Daha da pisi əgər evə uşaqlı qonaq gəlibsə uşaq amazon qəbiləsi üzvü kimi qaça-qaça basır özünü otağa. 2 dəqiqənin içərisində gül kimi otağı camış oynaqlamış yonca zəmisinə döndərib gedirlər.
2. "Açkini ver baxım hələ". Gözüm kimi qoruduğum, bir ləkə belə üzərində saxlamadığım eynəyimi taxıb mındar günə qoyurlar. indi gəl kor gözünlə çirkin arasından dünya işığını gör.
3. "Niyə sevgilin yoxdur" və "Nə vaxt evlənirsən" sualı. Götürəsən lapatkanın sapını soxasan xırtdəyinə. Bəlkə geyəm? Bəlkə aseksualam? Bəlkə sizin qədər insan sevmirəm? Sənə nə aq.
4. "Əsgər gedərsən kişi olarsan". Bunu deyənlər də kimlər olur: bir vaxtlar sovetin sərhədlərini qoruyub (güya qoruyub əslində 2 il ərzində sadəcə kartof soyub) deyə özünü ultra kişi zənn edənlər. Ayıb da olmasın, ay dayı siz rusların götünü qorumusunuz. Vətəni yox.
5. Avtobusda, metroda yaşından və cinsiyyətindən asılı olmayaraq heç kəsə yer verməməyimi tənqid edən məni "panyatkasız" elan edən qaqulyalar və qohumlar. Qadınsansa daşıdığın xx xromosomuna görə məndən ekstra hörmət gözləyirsənsə qulağının ardını görərsən. Hamiləsən və ya qucağında uşaq var? Uşaq ki məndən deyil? Qocasan, xəstəsən. Allah şəfanı versin. Mənim xəstə olmadığımı hardan bilirsən?
(baxma: moralim bozıxtır baa dokanmayın)